نگاهش به قاب عکس خاک خورده افتاد

عکس دو نفره ای که یکی شاید این لحظه غرور و تکبر و فرد بودن را می توان در آن به نظاره نشست

چه قاب غمگینی. چه درد سهمگینی

حقا که هیچ از آدم ها را نمیتوان شناخت

در دنیای هزار و یک رنگ و بزک کرده

ظاهر و‌باطن متفاوت.