۶۴۸. تکیه گاه امن
به کسی تکیه کردم ؛ روی خشت و گلی ساختمون عشقمو ساختم که سست مطلق بود ؛ به آدم اشتباهی تکیه کردم ؛ سست بود و فروریخت و ویرانی و نابودی تاوان تکیه به آدم زمینی. وای بر من .
وای
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و چهارم خرداد ۱۴۰۳ ساعت 22:49 توسط بیم
|